Iwano-Frankiwsk, Stanisławów (ukr. Івано-Франківськ, Iwano-Frankiwśk; ros. Ивано-Франковск, Iwano-Frankowsk; jid. סטאַניסלעװ, Stanislew) – miasto na zachodniej Ukrainie, na przedgórzu Karpat, stolica obwodu iwanofrankiwskiego. W 2016 roku liczyło ok. 251 tys. mieszkańców.
Zostało założone w 1662 roku na miejscu wsi Zabłotowo, na terenie włączonym w XIV wieku do Polski. Miasto było licznie zamieszkiwane przez Ormian, a od XVII wieku przez Żydów. W XVII wieku stanowiło znaczący ośrodek rzemiosła i handlu. W 1772 roku znalazło się w zaborze austriackim, a w 1801 roku zostało odkupione od Potockich przez rząd austriacki. Od 1919 roku w granicach Polski, stolica województwa stanisławowskiego. Od września 1939 roku do czerwca 1941 roku miasto znajdowało się pod okupacją radziecką; miały wówczas miejsce deportacje ludności w głąb ZSRR. W latach 1941-44 było okupowane przez Niemców, którzy w lipcu i październiku 1941 roku dokonali masowych egzekucji miejscowych Żydów. Od grudnia 1941 roku do lutego 1943 roku w mieście istniało getto, którego więźniów wywieziono do ośrodka zagłady w Bełżcu. W latach 1945-91 w Ukraińskiej SRR, a następnie w niepodległej Ukrainie.